Fire

Sunday, April 29, 2007

خيلی دوستش دارم

بخصوص وقتی ميبينم حرفی که بهش ميزنم براش مهمه و برای حرفم ارزش قايله و کاری را که می خواهم رو انجام ميده

شايد برام انجام دادن اون کار خاص اونقدر مهم نباشه به نسبت اينکه برام مهمه که برای حرفم ارزش قايله و چيزی رو که خواستم انجام داده، به خوصوص که براش می دونم آسون هم نيست

هرچند ته دلم دوباره شک ميکنم که نکنه فقط اين کار رو داره انجام ميده فقط برای اينکه من خواسته ام، (برای اينکه از شر حرفهای من خلاص بشه داره انجام ميده) به جای اينکه خودش هم از ته دل بخواهد انجام بده.

نميدونم که راحت ميشم از شر مشکوک بودنم به همه چيز و پيچوندن همه چيز تا جاييکه يه مسبب منفی توش پيدا کنم

فکر کنم يکی از اساس يک رابطه و دوامش اینه که طرفین برای خواسته های همدیگر اهمیت قایل بشن. و وقتی بشنوند که فلان چیز برات مهمه، به جای اینکه بگن: من همینم که میبینی،/ یا نمی خوای برو با فلانی که اینجوریه، /یا خب به من چه، /یا ...میگن: باشه

عزیزم، ببخشید اگر ناراحتت کردم

نمی دونم که این روند تا کی ادامه ممکنه داشته باشه، اما خیلی خوشحالم که الان توی بعضی مواردکه امکانش رو داره اینجوری

برخورد میکنه....

پ.ن فکر نمیکردم توی زندگیم آدمی رو ببینم که از من با ادب تر باشه،

در این ۳ ماه که تمام وقت مفید روزها رو با هم هستیم (نه حالا فکر کنید تنهایی ها!)، یه بار بهش گفتم گوساله، که کلی بهش بر خورد، و منم برای اینکه مجبور نشم معذرت خواهی کنم،مجبور شدم کلی در رابطه با فواید گوساله براش سخنرانی کنم!

فکر کنم ۲-۳ بار هم به درو دیوار یه چیزی گفتم!

فکر کنم این رکورد فوق الاده (؟؟؟) معرکه ایه. با این حال معتقده که باید در عصبانیت مواظب کلماتی که به در و دیوار میگم باشم و حرفهای زشتی رو که میزنم کنترل کنم!!!

Labels: Another Chapter in Life